Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

“Freddie Mercury...μια συγκριτική γραφολογική ματιά” της Αναστασίας Καμπάνου Καββαδία



Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουμε ακούσει το Bohemian rhapsody των Queen, μία μπάντα που καρφώνεται στην κορυφή των παγκοσμίων charts για εβδομάδες και γεμίζει στάδια με 200.000 θεατές την δεκαετία των 80's. Έχουμε σιγοτραγουδήσει το We are the champions μετά από μεγάλες αθλητικές επιτυχίες ή το we will rock you πριν την έναρξη. 


Μεγάλο ατού του βρετανικού συγκροτήματος είναι ο Ιρανικής καταγωγής τραγουδιστής Freddie Mercury(1946-1991). Το καλλιτεχνικό του ταπεραμέντο λάμπει από τα σχολικά του χρόνια όπου διδάσκεται πιάνο και φωνητική και αργότερα γραφιστική. Το 1966 γνωρίζει τον κιθαρίστα Brian May με τον οποίο θα γράψουν από κοινού τις περισσότερες επιτυχίες και μέσω αγγελίας τον Roger Taylor(ντραμς) και τον John Deacon(μπάσο). Η μίξη ροκ, οπερετικών και θεατρικών στοιχείων στην μουσική και κυρίως στην εικόνα της μπάντας την κάνει αξέχαστη ακόμα και σήμερα. 


Μια ερευνητική ματιά στον γραφικό χαρακτήρα του Freddie αποκαλύπτει άτομο με καλλιέργεια, πειθαρχία και ανάγκη για ποικιλία. Η απίστευτη ενέργεια που μαγνητίζει πλήθη κόσμου είναι το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς (το Bohemian rhapsody χρειάστηκε 180 ηχογραφήσεις!) και της δυνατής μουσικής αίσθησης. Στο γραπτό του 1977 πατάει σταθερά στην γη, δείχνει φιλοδοξία, δυνατό μυαλό και αστείρευτη θέληση να ενωθεί με τους άλλους. Ίσως αυτή η ισχυρή αίσθηση (ακοή, φωνή, κίνηση, οπτική αντίληψη, ένστικτα) να είναι δίκοπο μαχαίρι. Η νευρικότητα και η φιλαρέσκεια (ένδειξη ομοφυλοφιλίας) αποτυπώνεται στην γραφή ενός Freddie που λατρεύει να εμφανίζεται με φόρμες μπαλέτου και βασιλικούς μανδύες. Κι όμως ο ίδιος άνθρωπος φαίνεται εσωστρεφής, μετρημένος και με ένα κρυμμένο κομμάτι βίας(στην προσωπική του ζωή). Τα δίπολα και οι συγκρουόμενες τάσεις πρωταγωνιστούν στην φύση, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους. Διάχυτη στο γραπτό του είναι η φαντασία, η μαχητικότητα, η δικαιοσύνη και η σταθερή ματιά προς το μέλλον.

Στο γραπτό του 1991 ως φορέας πια του AIDS είναι φανερή η έλλειψη ενέργειας και η χαλάρωση των ενστίκτων. Η απομόνωση τον πληγώνει, φοβάται και διαισθάνεται το τέλος. Η ισχυρή του προσωπικότητα βρίσκει την δύναμη να μετατρέψει τον πόνο σε τέχνη και να υποστηρίξει χιλιάδες ανθρώπους σε μία περίοδο που γνωρίζαμε ελάχιστα για την ασθένεια.  Show must go on.

 Συγγραφέας: Αναστασία Καμπάνου Καββαδία - Σπουδάστρια Tabula Rasa

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου