Μήπως ήρθε η ώρα να γράψεις τη δική σου ιστορία;

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Διάκριση για τη σπουδάστριά μας Κατερίνα Γεωργοπούλου

H σπουδάστρια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής Tabula Rasa, Κατερίνα Γεωργοπούλου, διακρίθηκε με το ποίημα της "Άκουσες;", στον 4o διαγωνισμό ποίησης του “Bonsai Stories”.

Η σπουδάστρια μας πέρασε στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού και περιμένει τις ψήφους σας στο site www.bonsaistories.gr.
 
Παρακάτω είναι το ποίημα της και η σελίδα που μπορείτε να το ψηφίσετε.

Άκουσες;

Άκουσες για εκείνους;
Κάποιος κάποτε μου μίλησε
για τη μορφή τους.
Μου είπε πως λέγονται άνθρωποι.
Σαν σκιές κινούνται γύρω μας,
ίσα που τους καταλαβαίνεις.

Δεν ήταν πάντοτε έτσι.
Υπήρχε μία εποχή, όπου λουλούδια
ξεχείλιζαν από μέσα τους.
Εκείνα με τα μεγάλα πλατιά πέταλα
και τα χρώματα τα έντονα και τα παστέλ.

Μα καθώς περνούσαν οι χειμώνες και τα καλοκαίρια, αεράκι
φύσηξε θαρρείς και παρέσυρε μαζί και την ψυχή τους.
Ό,τι νομίζαμε άφθαρτο, δεν ήταν,
το σώμα τους άρχισε να ξεφτίζει
και ξάφνου μπορούσες να κρυφοκοιτάξεις μέσα από τις χαρακιές.

Φαντάστηκα πως στη θέση τους άνθιζαν
λουλούδια, εκείνα που μου υποσχέθηκαν κάποτε σε μία ιστορία,
μα κανένα χρώμα δεν μπορούσε να κρύψει εκείνο το πηχτό
μαύρο, που όμοιό του δεν είχα ξαναδεί.
Κενό, άυλο σώμα.

Άκουσες για εκείνους;
Έψαχνα για ποιητές,
μα δες, σκούριασαν κι αυτοί, πάλιωσαν περισσότερο και από το χρόνο.
Φαντάσματα τα πρόσωπά τους,
φοβήθηκα, και σκέψου ήταν ακόμη ζωντανοί!

Έτσι κενοί, με περιτύλιγμα φτιαγμένο από τσιγαρόχαρτο,
περπατούν μαζί, δίπλα δίπλα.
Σκιές πνιγμένες στη σιωπή, δίχως άγγιγμα, δίχως χάδι, δίχως
δάχτυλα να πλέκονται κάτω από το σεληνόφως.

Τώρα άκουσες για εκείνους.
Λένε, πως λέγονται άνθρωποι.
Να, εκεί! Περπατούν όλοι μαζί, δίπλα δίπλα. Τους βλέπεις;
Νιώθουν ολότελα μόνοι…

Link: Άκουσες; - Bonsai Stories

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου